sustainable • ethical • zero waste • (christmas) gift guide

I woke up at seven this morning – or actually, that’s a lie. I was still awake at seven this morning and decided to get out of bed. Tired of trying to fall asleep, rather than tired of not sleeping. A little bit of both. I slowly climbed down the wooden ladder that leads up to my tiny attic bedroom. It creaks a little with every step, which I find comforting. Peeking out of one of my windows I found a sleeping world, its foggy breath lingering over the houses, blanketing the harsh cold. Dark and gloomy as it seemed, the sight also brought forth a certain calmness. The street was calm. Quiet. I felt calm. If not for the cold, biting at my feet, I would’ve stood there much longer, unaware of the time passing. I tiptoed down a second flight of stairs into the living room, put the kettle on and found a pair of warm socks to keep my feet from freezing. 

Now I’m sat here, at our dining table, trying to get all the things I’ve been procrastinating done. Swirling shapes of steam dance in the air over my mug of milky tea. My eyelids feel heavy and I should probably stop describing these dreamy morning scenes ‘cause they’re slow and surely starting to make me feel drowsy and rosy and sleepy. 

•

hotspot • wildgroei

De pittoreske huisjes, met keitjes ingelegde wegen en smalle bruggetjes van Delft lachten me gemoedelijk toe toen ik een paar weken terug een dagje de stad kwam verkennen. Hoewel de ochtend enigszins druilerig bleek, dreef het middaguur de wolken elders heen en schilderde de zon de nog natte daken zilverachtig. Ik struinde langs het water, ademde lucht die schoner voelde en waande me haast terug in de tijd. Straten zonder auto’s, kerken die boven me uit torenden en jaartallen die in statige letters in bouwstenen staan gegrift maken het centrum Delft tot een haast sprookjesachtig plaatsje waar de tijd stil lijkt te staan. De kerkklokken die ieder uur klinken dragen eerder bij aan de magische sfeer dan dat ze die illusie doorbreken.

hoe duurzaamheid mijn leven mooier maakt

Boven de huizen van schuintegenover schittert een gouden restje dag. Ik voel de lichte strepen langs mijn wangen strijken als ik turend op mijn ellebogen leun. Nog net niet met mijn neus tegen het glas, haast wanhopig verlangend naar een paar seconden meer. Nu zal ze haar aantocht maken, de wereld in donkere sluiers draperen. Wacht ik angstvallig op het aanbreken van de nacht. Vandaag geen flonkerende edelstenen, speldenpriksterren, slechts stipjes in het uitgestrekte Pruisisch blauw. Vandaag geen maansikkel, geen crescent moon of zilveren schijn, geen zijdezachte nevels. Slechts het luiden van de klokken, ieder uur wat onheilspellender, donkerder. Met het langer worden van de schaduwen groeien twijfels, iedere centimeter die de gouden herfst zinkt.

Met het duister en mijn twijfels kruip ik onder de dekens. Hoop ik mijn manisch malende gedachtenstromen in te dekken, in te stoppen, stil te zetten. Dat werkt niet, natuurlijk. Dat had ik op zich ook al geanticipeerd. Tegen beter weten in tast ik onder mijn kussen naar mijn telefoon, mijn hersenen vloeken en zuchten als het licht van mijn scherm me in mijn gezicht slaat. Met samengeknepen ogen aanschouw ik hoe mijn vingers probleemloos Netflix weten te vinden. Ik sluit een compromis met mezelf – vandaag is Netflix oké, maar het wordt een docu. Iets leerzaams. Iets nuttigs. Before the Flood. Die heb ik al eindeloos lang niet gezien. Sluit ook mooi aan bij mijn duistere, grimmige en hopeloze stemming. Filosoferen over hoe we de wereld kapot maken past goed. Perfect.

⩀

4 x sustainable things i love

A vague moon hung low over the horizon when I got home last Sunday. It was a chilly evening and thin clouds cried their tears. Darkness fell over the world and I saw windows light up. The street lamps popped on, one by one. A leaf bounced against my ankle boot, pushed by a gentle breeze. An autumn evening like many others- one would think. I felt different though. It had been an inspiring, overwhelming and exhausting day. 

I had been invited to ACT. Festival- a festival centered around all things sustainable and thus a day filled with heaps of interesting, innovative speakers and activities. Lots to see and do and learn. I felt warm inside. Determined to cling onto the motivation and burning need to make a change. To do more. To learn more. To collect my thoughts and all the new information that had just flushed over me and to bundle all of it into something great. Something to extend this wonderful day into something attainable and accessible for everyone. 

I haven’t quite figured out yet how I am going to do that, but I’d love to start off by sharing a bunch of my favourite sustainable things at the moment. Stuff I was introduced to during the festival as well as things I have used and loved for ages. It is my biggest wish to be able to use this platform I have in a way that benefits the planet and our world and all the humans on it as much as it does me. 

⩀

4 essentials for a sublime morning

Mornings are great.  Even I, the girl who never sleeps, adore mornings. Early ones, endless ones after sleepless nights, cozy ones after long sleep-ins, dark, chilly ones in winter and hazy humid ones in spring. I love all of ‘em. I tend to lay awake at night and every once in a while I decide to get up at six in the morning to watch the sun rise. To stroll around my quiet city. To breathe the misty morning air. I’ll bake something nice for breakfast or head to the coffee shop around the corner for a croissant and coffee and jam. There’s something about these mornings that I can’t quite put to words. It’s a warm type of feeling, comforting, still. I love listening to some jazz and just dance around the living room- immersed in the soft tunes of love songs. I love the way the world turns orange in summer- and also how it stays greyish blue in winter. I love when the world sleeps and I can finally inhale. Exhale. Breathe. 

Now - don’t get me wrong. Most of the time I despise my alarm clock and I’ve spent my fair share of mornings in bed, grumpy, waiting for the early hours to pass, but as a reminder for myself and you I thought I’d share all the things I love about mornings. The nice ones. The mindful ones. The warm, cozy ones. Perhaps you’ll hate your alarm clock just a little less tomorrow morning. Even if it’s just a tiny bit. 

⋒