january favourites

Het was een lichtgrijze middag - zo één met zilveren randjes om de wolken, maar zonder échte zonneschijn. Koud, maar niet ijzig. Wollig en wittig, zo stil dat het luid is, dat het haast pijn doet. Zo'n middag die ik over het algemeen vul met eenzame conversaties. Met de kat. Of mezelf. Omdat de stilte anders oorverdovend wordt en het voelt alsof het nooit meer anders zal zijn. 

Ik zat en staarde en las een stukje van een gedicht. Ik vond een gedroogde bloem tussen de pagina's van mijn favoriete dichtbundel en glimlachte even naar mijn spiegelbeeld. Het was een gebroken glimlach. De spiegel lachte niet terug. Precies passend voor de lichtgrijze middag. 

Om half vier reikte ik naar mijn camera. Of misschien was het andersom. Dat herinner ik me niet meer. Mijn vingers vonden de camera en de camera vond mijn vingers - het was een handeling van twee kanten. Ik filmde de dingen die mijn gebroken glimlach die dag een beetje hadden gelijmd. Lievelings. Lievelingsoorbellen. Lievelingspen. Lievelingsolie. Lievelingsverf. Lievelingsgedroogdebloem. Allemaal. 

En hoewel ik geen materialist probeer te zijn probeer ik te leren dat het op lichtgrijze dagen oké is om te genieten van nieuwe bungelende oorbellen of een crème die je gezicht laat glanzen als de volle maan. Iets meer dan een jaar geleden schreef ik dit:

november 21, 2016

Een stuk chocoladetaart, een nieuwe broek of een heel fijn boek - dat zijn korte-termijn geluksmomentjes. Ze doen je even heel veel goed, maar kunnen geen basis bieden voor een gelukkig leven. Niet in mijn ogen in ieder geval. Dat maakt echter niet dat ze er niet toe doen! Soms is er niets fijner dan heel erg genieten van die kleine extra's. Het is alleen belangrijk dat je er niet afhankelijk van bent. Op dit moment is dat in mijn geval (helaas) wel een beetje zo. Mijn hoofd is vol chaos en alles wankelt een beetje, kan zomaar in één keer omvallen.

Dat gebeurt soms. En dat is niet erg. Het is menselijk en gaat ook weer over. Soms duurt het heel lang, soms maar een weekje. Voor nu moet ik maar gewoon focussen op de positieve dingen - en dat die nu even materieel zijn, tsja, dat is dan maar zo.

---

le video

oorbellen • the two collectors

Toen ik in november uit de kliniek werd ontslagen maakte ik een afspraak met mezelf. Ik mocht iets kleins kopen. Om het te vieren. Dat gebeurde natuurlijk niet, want ik kan helemaal niet zonder reden iets voor mezelf kopen. Een paar weken geleden stond ik echter in hartje Amsterdam voor een glazen vitrine met daarin de allermooiste oorbellen van de hele wereld. Ik ademde diep in. En weer uit. En toen nog een keer. Hield vier verschillende paren oorbellen naast mijn hoofd. Gaf ze terug aan het meisje dat in de winkel stond. Liep de winkel uit, greep naar mijn sleutels, haalde mijn fiets van het slot af en bedacht toen heel boos dat ik onzinnig bezig was. Het was verdomme een stom paar oorbellen. Niet het einde van de wereld. 

Toen heb ik ze gekocht. Omdat ik het op dat moment heel erg nodig vond. 

Mijn allerlievelingste sieradenmerk trouwens. Ik wil alles hebben.

micron fineliner 005 • winsor & newton waterverfset

Als ik ergens rust en geluk in kan vinden. Als ik érgens volledig in kan verdwijnen. Versmelten. Dan is het schilderen. Ieder schilderijtje is een soort gevecht met mezelf en mijn eindeloze perfectionisme, dat wel, maar als ik eenmaal mijn kwast in het water doop en bezig ben dan verlies ik mezelf even om me vervolgens terug te vinden in de kleuren en de druppels en in de wereld die mijn handen creëren. Ik giet mezelf over het papier en dat voelt dan heel erg goed.

moon flower tinting fluid • mádara

Niet zo heel lang geleden vond ik een pakketje van Mádara op mijn deurmat met daarin een aantal huidverzorgingsproducten. Ze zijn allemaal vegan en organic én verpakt in recyclebare verpakking. Mádara is een bedrijf dat niet alleen bewust bezig is met de ingrediënten die in hun crèmetjes en smeerseltjes gaan, maar óók aandacht besteden en transparant zijn over de mensen die voor ze werken. Iedereen wordt eerlijk en gelijk behandeld. Het overgrote deel van de mensen die voor Mádara werken is vrouwelijk (girlpowerrrr) en iedereen krijgt genoeg betaald. Meer over Mádara's normen en waarden vind je hier. 

Oh en dit crèmetje verlicht mijn lichtgrijze dagen een beetje. Je merkt haast niet dat er iets anders is en tóch geeft het mijn gezicht een soort magische glans. Precies als de maan. Mysterieus en zilverachtig - en alleen als het licht erop schijnt.

superseed facial oil • mádara

Dit is mijn andere favoriet uit het pakketje. Een voedende olie die niet te vettig aanvoelt en mijn gezicht beschermt tegen uitdrogen. Niet teveel van gebruiken - dan ga ik glimmen op een minder mysterieuze manier ;)  Ik ben verliefd op het matte flesje. Ik weet dat je een boek niet op haar kaft mag beoordelen, maar het is wel een leuke extra.

vincent • james blake

Tot slot het allermooiste liedje. Over Vincent van Gogh. Huilen maar! Dat mag - op lichtgrijze dagen en blauwe dagen en tijdens donkere nachten, onder sterren en de zon. Altijd. Huilen mag.