Vrijdag, 9 juni
Het begon allemaal zoals alleen een Laura-avontuur kan beginnen. De zon stond nog laag aan de hemel toen mijn wekker ging. Achter mijn gordijnen gloeide de horizon in tinten van roze en oranje, goudglanzende stofdeeltjes glinsterden in de brede banen zonlicht die mijn kamer in vielen. Het was warm, de ruimte leek gevuld met een haast tastbare wolligheid. Lome, drukkende lucht drapeerde zich als een deken over de nog grotendeels slapende wereld. Ik zuchtte en toverde mijn telefoon onder mijn kussen vandaan. Met het oplichten van het schermpje kwam de realiteit als een klap in mijn gezicht - ik was meteen klaarwakker. Geen loomheid meer. Niks goudglinsterende zonnestralen en fluitende vogeltjes: twee uur eerder had mijn wekker me ook al uit mijn slaap gerukt. Ik was echter meteen weer weggezakt in slaap en diepe dromen en nu had ik nog zo'n 30 minuten om een koffer in te pakken en op de trein te stappen. Shit.
Een aantal weken eerder had ik blijverrast een mailtje geopend waarin ik werd uitgenodigd voor een weekendje Rotterdam: een lifestyle-gerelateerd tripje georganiseerd door Rotterdam Info in het kader van een nieuwe expo in het Nederlands Fotomuseum en de Rotterdamse Dakendagen. Vol enthousiasme had ik teruggemaild dat ik er dolgraag bij zou zijn en nu was het dus zo ver en zat ik op bed met chaos in mijn hoofd, mezelf vervloekend, trachtend om een greintje van dat initiële enthousiasme op te graven om de overheersende paniek te vervangen.
Een aantal weken eerder had ik blijverrast een mailtje geopend waarin ik werd uitgenodigd voor een weekendje Rotterdam: een lifestyle-gerelateerd tripje georganiseerd door Rotterdam Info in het kader van een nieuwe expo in het Nederlands Fotomuseum en de Rotterdamse Dakendagen. Vol enthousiasme had ik teruggemaild dat ik er dolgraag bij zou zijn en nu was het dus zo ver en zat ik op bed met chaos in mijn hoofd, mezelf vervloekend, trachtend om een greintje van dat initiële enthousiasme op te graven om de overheersende paniek te vervangen.
Na ruim negentien jaar met mijn eigen chaos geleefd te hebben kan ik inmiddels gelukkig al iets beter met dergelijke situaties omgaan. Tien minuten kostte het me: eerst huilen, daarna heel boos worden over mijn eigen stommiteiten en daarna vijf minuten yoga om te kalmeren. That's all it took. (Yup, ik ben inmiddels veranderd in zo'n zweverige truttebol die zélfs na zich twee uur verslapen te hebben nog yoga in haar schema propt. Ik heb gewoon géén idee hoe ik anders mijn gedachten op een rijtje zou moeten krijgen.)
Enfin: na de mini-yoga-sessie ging alles vrij gemakkelijk. Ik propte mijn cameratas, telefoonlader en een tandenborstel in mijn rugzak, checkte enigszins compulsief zo'n zeventien keer of ik alles bij me had (SD-kaartje, check, laders, check, tandenborstel, check, onderbroek, check) en stapte over de letterlijke en figuurlijke drempel naar de buitenwereld. Heel voorzichtig, als de zon die zich na dagenlange regen voor het eerst weer laat zien, krulden mijn mondhoeken een klein stukje omhoog. Daar ga ik dan, dacht ik. Laura is back in action - op naar het avontuur!
Na een busrit, een eindeloze treinreis en een kort stukje met de metro holde ik de stenen trappen van station Rotterdam Blaak op. Eenmaal boven begroetten een warm briesje en helder schijnende zon me. Het kostte me even (lees: lang) om mijn hotel te vinden (bleek dus recht tegenover me te zijn - typisch), maar toch had ik het op de een of ander manier voor elkaar gekregen om nét op tijd te zijn.
In de lobby van CitizenM werd ik hartelijk ontvangen door Anne, die dit weekend mij en de overige uitgenodigde bloggers en influencers op sleeptouw door de stad zou nemen. Ik kreeg even de ruimte om in te checken en mijn spullen naar mijn kamer te brengen, maar écht tijd om de enormheid en luxe van de hele situatie tot me door te laten dringen had ik niet.
Verwonderd struinde ik door de met zachte stof bekleedde gangen van het hotel terug naar de lobby. Ik bedacht me net hoe graag ik op blote voeten rond zou willen rennen toen ik de rest van de groep bloggers tegen het lijf liep. Nog enigszins verzonken in mijn dagdroom stelde ik me voor aan Kathryn, Frida en Sarah. Na even kennis te hebben gemaakt nam Anne ons mee de stad in en vertrokken we naar onze eerste bestemming van de dag: Sajoer. Ik rammelde van de honger en kon haast niet wachten om lekker onderuit te zakken en uitgebreid te lunchen.
SAJOER
Zodra we bij Sajoer aankwamen werden we enthousiast en hartelijk ontvangen door de eigenaresse van de zaak. We kregen ieder een huisgemaakt sapje in onze handen gedrukt (iets met bietjes en gember) en zochten een plekje in de zon. Toen we eenmaal ieder een schaal verrukkelijk voedsel voor onze neus hadden staan leerden we elkaar wat beter kennen en werd een weekend vol nieuwe ervaringen, gezelligheid, lekker eten en bovenal, de verborgen parels van Rotterdam ingeluid. Mijn açai bowl smaakte belachelijk goed trouwens :)
PANNEKOEKENSTRAAT & ROTTERDAM DESIGN
Na Sajoer brachten we een bezoekje aan Pantoufle, Louen en nog een aantal mooie winkels aan de Pannekoekenstraat: een upcoming broedplek voor nieuwe concepten en boutique-achtige zaakjes. Van de Pannekoekenstraat vervolgden we onze tocht naar GROOS: een toffe design-y store tot de nok toe gevuld met werk van Rotterdamse designers.
LOF DER ZOETHEID
Meer lekkers en koffie volgden bij Lof der Zoetheid aan het Noordplein. Ik was er nog niet eerder geweest, maar de naam kende ik al wel. We werden verwend met cappuccino's en een eindeloos assortiment van taartjes en koekjes. Zelfs voor #vegan Laura was er allerlei heerlijks om te proberen. Lof der Zoetheid wordt gerund door een moeder en dochter die met gebundelde krachten een geweldige zaak hebben neergezet. Moeder Anastasia regelt het interieur en dochter Elena bakt gebakjes die in heel Rotterdam bekend zijn - ik begrijp inmiddels waarom.
Een overload aan suiker en caffeïne later brachten we een bezoekje aan &Design. We neusden wat rond en wandelden vervolgens terug naar CitizenM. In het uurtje dat we vrij hadden deed ik yoga (yup, alweer) en verkende ik mijn kamer. Blij als een kind zat ik op mijn bed met de zachte dekens over mijn hoofd, drukte ik op alle knopjes van de iPad (waarmee ik onder anderen rolluiken en een enorme televisie kon bedienen) en luisterde ik naar Louis Armstrong en Matt Holubowski. Verwonderd en verdwaasd lag ik naar het plafond te staren, me afvragend hoe ik in godsnaam in deze bizarre situatie beland was en waar ik zo'n heerlijk weekend aan verdiend had - heel lang kon ik echter niet in mijn gedachten ronddwalen: voor ik het wist was het tijd om de stad weer in te trekken en op weg te gaan naar de locatie van ons diner.
...Daarover de volgende keer meer!
•
Wat een onwijs mooie foto’s heb je weer gemaakt.
ReplyDeleteMooi geschreven! En wat een leuke hotspots heb je bezocht.
ReplyDeleteEcht weer een mooi artikel met prachtige foto's. Ook wel heel erg tof dat je dit mocht doen zeg.
ReplyDeleteIk woon vlakbij Rotterdam, inmiddels alweer bijna 5 jaar, maar deze zaakjes ken ik serieus bijna allemaal nog niet! Dat wordt weer een fijne ontdekkingstocht in 'eigen' stad. Ik ben echt zoveel van Rotterdam gaan houden, het is een stad die je lief moet leren hebben vind ik. Je hebt er een prachtig artikel van gemaakt met dito foto's, ik ben benieuwd naar part 2!
ReplyDeleteJaaa Rotterdam is zo fijn! Ik nodig je ook nog een keer uit in Dordrecht :)
ReplyDeleteWat een mooi artikel! Ik heb gelijk heel veel zin om naar Rotterdam te gaan. Ik houd echt van die stad. De oud-modern contrasten zijn echt gaaf. Ik sla je artikeltje op voor als ik weer in Nederland ben :)
ReplyDeleteBeautiful photos! I would love to visit Rotterdam someday!! x
ReplyDeletewww.printedforest.com
Echt super mooie foto's! Ziet er zalig tripje uit.
ReplyDeleteMet welk soort lens heb je je foto's hier gemaakt? Zou dit echt graag willen weten, want vind het soms zo moeilijk om de juiste lens te kiezen :D
www.labrunette.be
Wat een mega toffe guide, nu wil ik overal heen! Die acai bowls bij Sajoer zijn echt fantastisch.
ReplyDeleteMag ik vragen welke camera en lens je hebt? Je foto’s zijn geweldig mooi
ReplyDelete