Sunday, February 7

leeg


 •
06/02/'16, Amsterdam
Hoe ik je mis. Hoe je mijn hoofd, mijn lichaam en mijn alles vult. Hoe mijn maag samenknijpt, iedere keer als ik aan je denk. Hoe de lucht uit mijn longen geperst lijkt te worden. Hoe alles leeg is en toch zo zwaar drukt. Hoe de pijn knaagt en alles verdringt. Hoe het verdriet geen einde kent. Hoe 'wat als' door mijn hoofd spookt. Hoe ik je mis.

Het is onmogelijk om op papier te krijgen. Hoe ik van je hou. Hoe zwaar leeg kan zijn. Hoe ik je mis.

Mijn allerliefste vriendin.

Jij mist. Ik mis. Jou. 


Het was als de vloek van Doornroosje, die haar vinger prikte aan een betoverd spinnewiel en in een diepe slaap viel. Met haar, het hele paleis. De tijd stond stil, maar de aardbol draaide door. Een charmante prins vond Doornroosje en verbrak de vloek. Hij kuste haar wakker. Ze leefden nog lang en gelukkig, zoals dat gaat in sprookjes. 

Als de echte wereld een sprookje was geweest, dan lag je nu te slapen. Te wachten op die charmante prins. Dan draaide de aardbol door terwijl onze wereld even stilstond. Dan verstreken honderd jaar en zou je ontwaken uit je slaap. Met jou, de zon, de maan en de sterren. Er zou weer licht zijn. De zon zou opkomen en met haar stralen de wereld goud verven. De hemel zou ontwaken, bezaaid met fonkelende sterren. Wat er volgde zou lang en gelukkig zijn, zoals dat gaat in sprookjes.

De echte wereld is geen sprookje. De lucht is grijs, geen zon, geen maan, geen ster. Geen goud geverfde landschappen, geen fonkelend hemellichaam. Maar in mijn hoofd slaap je zacht. In mijn hoofd ben je bij me. In mijn hoofd word je straks wakker en dan neem ik je mee. Mee op reis. Mee naar de zee. Naar de bergen en naar het strand. In mijn hoofd zijn we een sprookje. Zo eentje zonder eind.

Ik kan er een mooi verhaal omheen breien, maar eigenlijk voelt dat helemaal niet goed. De wereld staat nog steeds stil. En ik wil niet dat die aardbol doordraait. Ik wil het liefste dat alles en iedereen stilstaat. Stopt. Ik wil niet meer schrijven, niet meer fotograferen, niet meer maken. Het voelt allemaal nutteloos. Leeg. Donker, koud en kil. In mijn hoofd is niets behalve jij. 

Ik wil in een hoekje zitten en wachten tot je terug komt. Ik heb met niemand zoveel gelachen, gehuild, gedeeld, gedaan en geleerd als met jou. Ik heb om niemand zoveel gegeven als om jou. Mijn allerliefste jij. Ik hoop met heel mijn hart dat je nu zachtjes slaapt. Dat je mooi droomt. Dat die droom lang en gelukkig is. Zoals dat gaat in sprookjes. 



Het was stil hier en dat zal de komende tijd waarschijnlijk niet heel veel veranderen. Ik wist niet zo goed of ik nu wel of niet iets wilde schrijven. En ik weet 't nog steeds niet zo goed. Maar het voelt niet fijn om straks zonder uitleg weer verder te gaan alsof er niets aan de hand is. Want dat is er wel. En dit gaat nooit meer over. Ik weet niet hoe alles nu verder moet. Mijn wereld staat nog stil en daar wil ik nu eerlijk gezegd geen verandering in brengen. De aardbol draait door. Maar ik wil nog niet meedraaien. Misschien, ooit weer. Nu niet. 

19 comments:

  1. Ah lieve Laura, heel veel sterkte de komende tijd. Wat heb je het prachtig mooi verwoord, neem je tijd! <3

    ReplyDelete
  2. Heel veel sterkte lieve Laura! Het klinkt echt onwijs heftig wat je meemaakt. Je hebt je gevoelens wel prachtig verwoord. Neem de tijd om alles te verwerken, voel je vooral niet opgejaagd. En je weet me te vinden! <3

    ReplyDelete
  3. Heel veel sterkte Laura! Je hebt dit artikel trouwens echt prachtig geschreven x

    ReplyDelete
  4. Ik kan niet beschrijven hoe mooi ik dit vind, Laura. Heel veel sterkte de komende tijd! Wij zullen met geduld wachten. Liefs, nina

    ReplyDelete
    Replies
    1. En met mooi bedoel ik natuurlijk jou woorden die mij zo raken en niet de gebeurtenis, die is vreselijk.

      Delete
  5. Je raakt me. Ik weet niet precies wat er gebeurd is maar het klinkt echt verschrikkelijk. Voel je vooral niet schuldig dat het stiller is op je blog. Neem je tijd. Heel veel sterkte!

    ReplyDelete
  6. Prachtig geschreven, Laura.
    Als magie bestond, zou ik de gebeurtenissen ongedaan maken. Maar aangezien ik niet kan toveren, kan ik alleen maar mijn steun betuigen. Denk eraan dat je niet alleen bent. Hoe eenzaam je je ook voelt.

    ReplyDelete
  7. lau, heel veel sterkte en neem vooral je tijd.
    De wereld is soms en vreselijk oneerlijke en nare plek en ik hoop dat jij je langzaam met de tijd sterker gaat voelen.
    Heel veel knuffels van mij, en ik heb zo een bewondering voor je, hoe dit verwoord en hoe sterk je bent.
    veel sterkte en heel veel liefs,
    Ish

    ReplyDelete
  8. Heel erg veel sterkte Laura! <3

    ReplyDelete
  9. Heel mooi geschreven, sterkte! En geen verplichtingen; neem je tijd. Je blog is je uitlaatplek; ook voor dit soort dingen!

    ReplyDelete
  10. Heel veel sterkte Laura! Zoals iedereen al zegt, neem je tijd <3 liefs

    ReplyDelete
  11. Ahh lieve Laura, ontzettend veel sterkte! Take your time, pas weer bloggen als je daaraan toe bent oké?

    ReplyDelete
  12. Wat een heftige periode moet dit zijn Laura. Verschrikkelijk. Heel veel sterkte, neem de tijd om dit allemaal te verwerken en je voorzichtig weer mee kunt draaien met de aardbol. Liefs<3

    ReplyDelete
  13. Onwijs heftig. Sterkte, heel veel sterkte Laura!

    ReplyDelete
  14. Veel sterkte Laura! Je tekst is echt prachtig en ik weet zeker dat 'diegene daar boven' dat ook vind! xx

    ReplyDelete
  15. Wat vreselijk Laura. Heel veel sterkte. Take your time, en we spreken wel een ander keertje af.
    Veel liefs!

    ReplyDelete
  16. Als eerst wil ik even kwijt dat je dit zo prachtig hebt geschreven Laura, wat raak het mij, wat heb jij een mooie manier van schrijven waar zoveel gevoel doorheen komt. Heel veel sterkte, ik ken het gevoel heel goed en neem de tijd die je nodig hebt. Alles mag en niks moet, ik hoop dat je veel steun en liefde uit de mensen om je heen kunt halen.

    ReplyDelete
  17. Heel veel sterkte! Erg mooi geschreven ook!wauw!

    ReplyDelete

Thanks!