Thursday, October 22

travel diary • rome I

Om tien over half drie 's nachts zit ik naast mijn moeder in de auto. Terwijl zij de slaap uit haar ogen probeert te wrijven, zo'n vijf keer uitgebreid geeuwt en wat beduusd zich op de weg probeert te focussen blèr ik uit volle borst mee met 'Counting Stars' van One Republic. Ik heb nieteens geprobeerd te slapen, ben al bijna 24 uur wakker en bárst van de energie. Of nouja, zo voelt het een beetje. Je weet wel hoe dat werkt: zo lang je jezelf actief houdt voelt het alsof je de wereld aan kunt, maar zodra je ook maar éventjes je focus kwijtraakt word je overmand door vermoeidheid en ben je niet meer vooruit te branden. Zo gaat het bij mij in ieder geval wel altijd. 

Rond drie uur parkeren we de auto om de hoek van ons schoolgebouw en neem ik met een vluchtige kus afscheid van m'n moeder. Met mijn overvolle koffer achter me aan slingerend draaf ik op een holletje naar de groep medeleerlingen die al staat te wachten en na m'n moeder nog een laatste keer vaarwel te zwaaien begroet ik mijn vrienden enthousiast. Ondanks de spannende reis die we voor de boeg hebben lijk ik de enige die klaarwakker is: ik ben omringd door slaperige gezichtjes en merk dat vrijwel iedereen nog een beetje wakker moet worden. Zo'n tien minuten later komt Naomi echter het schoolplein opstuiteren en kunnen we samen ons enthousiasme delen. We lachen en doen samen een vreugdedansje, tot we worden onderbroken door de aankomst van de twee enorme bussen die ons naar het vliegveld zullen gaan vervoeren. We laden onze koffers in het ruim, zoeken een fijn plekje uit en maken het ons zo comfortabel mogelijk. De Romereis is nu eindelijk écht begonnen.




Eenmaal aangekomen op het vliegveld volgt een lange periode van wachten, in rijen staan, nog meer wachten en wat rondhangen. Wanneer we eenmaal door de douane zijn kunnen we gelukkig onze gang gaan en drinken we koffie, spelen we een potje kaarten en halen we een frisse neus. Na ongeveer een uurtje krijgen we een seintje van onze docenten dat we gaan boarden. Mijn hart maakt een sprongetje en voor ik het weet zit ik in het vliegtuig. Tijdens het opstijgen luister ik mijn één van mijn favoriete klassieke stukken (ik vind vliegen stiekem een beetje eng namelijk) en kijk ik Naomi - die naast me zit - met grote ogen aan. Ik stop haar één van mijn oortjes toe en samen luisteren we naar de serene pianomuziek, terwijl we hoger en hoger tussen de wolken verdwijnen.


Als de hevigste schokken van de stijging zijn opgehouden haal ik meteen mijn camera tevoorschijn. Ik zit naast het raampje (thank god) en ondanks dat dit niet mijn eerste keer in een vliegtuig is, kan ik het niet laten om iedere twee seconden plaatjes te schieten van het oogverblindend mooie uitzicht. Ik zie de zon opkomen en halverwege de vlucht bewonder ik de bergen, die hier en daar imposant door de wolkenmassa heen schemeren. 
Rome, 08.10.'15 
"De grootheid van de wereld in deze fragiele, kleine gedaante overrompelt me en ik voel me klein. Ik zie onze aarde plots vanuit een zowel vertekend als realistischer perspectief.maar dat stelt me in staat bepaalde dingen op een rationele manier te overdenken. De rest van de vlucht ben ik in gedachten verzonken - al weerhoud dat me er niet van de ene foto na de andere te blijven nemen."


Tegen de tijd dat de landing wordt ingezet heb ik zo'n honderd foto's op mijn sd-kaartje staan, waarvan het grootste deel bestaat uit dromerige wolkenlandschappen (die heel eerlijk gezegd nauwelijks uit elkaar te houden zijn). Onder ons zie ik idyllische dorpjes, vrolijk gekleurde huisjes, groene vlaktes en een helderblauwe zee. Ik kijk mijn ogen uit - ondanks dat ik me niet persé heel comfortabel voel in een vliegend object dat met enorme snelheid richting de grond duikt - en kan niet wachten om met beide benen op Italiaanse bodem te staan. 

En niet veel later is dat precies wat ik doe. We verlaten het vliegtuig, worden met een shuttle bus naar het vliegveld vervoerd, halen onze koffers op en trekken het centrum in. Een uur later staan we voor de deur van het klooster waar we de komende acht dagen zullen vertoeven. We mogen onze koffers tijdelijk op de benedenverdieping laten staan en gaan meteen op stap. Rome is prachtig. Bombastisch, surreëel en overweldigend.

Rome, 08.10.'15 
"We verkennen o.a. Campo dei Fiori, een pleintje dat bezet wordt door kleurige marktkraampjes en is omlijst door schattige restaurantjes en Piazza Navona, een al net zo mooi plein met enorme fontein, eeuwenoude kerk en huisjes in warme pasteltinten. Vervolgens eten we ijs, bezoeken we het Pantheon en een hele lijst kerken en drinken we de beste koffie van heel Rome. Tussendoor lunchen we in het klooster en 's avonds eten we in groepjes bij verschillende restaurants."
Het restaurantje waar mijn groepje eet heet Pomodoro Rosso. Na de drie borden pasta die ik naar binnen heb geschoven tijdens de lunch (30 uur niet slapen, een lange reis en een karig ontbijt maken hongerig) heb ik eigenlijk niet zo verschrikkelijk veel honger meer, maar het etentje is desalniettemin gezellig en een fijne afsluiter van onze eerste dag in Rome. 

Na het eten besluiten we met een groep vrienden aan de Tiber (rivier) te gaan zitten om nog even na te kletsen. Iedereen is uitgeput van korte nacht, de lange reis en de enorme hoeveelheid indrukken die de eerste dag met zich mee heeft gebracht, maar ondanks onze vermoeidheid hebben we een fijne en gezellige avond. We moeten om half 11 terug zijn in het klooster en een uur later ligt vrijwel iedereen te slapen. Ik heb wat moeite met in slaap vallen (HOE DAN?! Na 40 uur wakker zijn?!?!), om half 1 ben ik ook vertrokken naar dromenland. Ik heb m'n slaap hard nodig, want de wekker gaat de volgende dag alweer érg vroeg...



dag één in het kort? lang, chaotisch, overweldigend en ronduit fantastisch. wat is jullie eerste indruk van rome?




27 comments:

  1. Wat een heerlijke foto's! Ze zijn prachtig!

    ReplyDelete
  2. Wauw, prachtige foto's! Rome is zo mooi.

    ReplyDelete
  3. Wat een super mooie foto's weer! en ik vind je verhaaltjes echt leuk om te lezen door je leuke schrijfstijl! :)

    x Valerie van Valerie Randomness

    ReplyDelete
  4. Oh wauw Laura! Je foto's zijn prachtig. Als ik dit lees krijg ik ontzettend veel heimwee naar Rome, voor mij is het alweer een jaar geleden. Heerlijk om al die leuke dingen weer te zien! Liefs!

    ReplyDelete
  5. Prachtige foto's Laura, en ik denk dat het ook een fantastische reis was. Nu wil ik ook naar Rome! Liefs

    ReplyDelete
  6. Prachtig geschreven weer en super mooie foto's! Het is gewoon super relaxed om te lezen:)

    ReplyDelete
  7. Super leuk verhaal! Volgens mij ben ik in hetzelfde klooster geweest (van pater Matteo?) wij aten namelijk ook bij Rosso pomodoro en moesten zo vroeg binnen zijn en aten elke middag pasta!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Haha, wat toevallig. Ik denk dat we inderdaad in hetzelfde klooster hebben gezeten :D X

      Delete
  8. Wauw! Die foto's zijn prachtig! Lijkt wel of je een hele leuke week achter de rug hebt!

    ReplyDelete
  9. prachtige foto's en wauw wat klinkt rome mooi !
    xx ish

    ReplyDelete
  10. Fotografie is echt jouw ding! Prachtig die foto's. Nu wil ik ook naar Rome!

    ReplyDelete
  11. Wauw, wat een prachtige foto's!

    ReplyDelete
  12. Wat geweldig allemaal zeg, door de diaries van jou en Naomi te lezen lijkt het net alsof ik er toch een beetje zelf ben bijgeweest. Omdat er geen klassieke talen worden gegeven bij mij op school gaan we ook niet naar Rome. Helaas pindakaas. Ik ben benieuwd naar de volgende diary!
    X Emma

    ReplyDelete
  13. O, ik word gewoon een tikje weemoedig van deze foto's... Het roept echt heimwee op naar vorig jaar, toen ik net als jij met mijn lieve klasje vertrok richting Rome! Het is echt onwijs prachtig daar, en je foto's zijn awesome. IJsjesoverload, haha! :D

    ReplyDelete
  14. Rome is fantastisch. De prachtigste stad die ik ken! Ik word echt heel blij van deze mooie, pastelkleurige foto's. Was ik maar weer even op het prachtige Piaza Navona, wat een plein is dat!

    ReplyDelete
  15. Wat een prachtige foto's , Laura! Ik wil ook een 50mm lens!

    ReplyDelete
  16. Oooh Laura wat een prachtige plaatjes allemaal. ♥︎ Het is maar goed dat je er zoveel hebt gemaakt, ik kan hier wel UREN naar kijken. Oh, en ik wil dat ijsje (ik bedoel er zit een macaron op hallo).

    ReplyDelete
    Replies
    1. AWESOME RIGHT?! Het was alleen helaas niet mijn ijsje....

      Delete
  17. Heerlijk geschreven, 1 woord: P e r f e c t. Trouwens dat ene ijsje met een macaron on top; whut? ♡.♡

    ReplyDelete
  18. Wauw wat een prachtige foto's!!

    ReplyDelete
  19. Wauw, wat heb je ontzettend mooie foto's gemaakt! Rome ziet er prachtig uit :)

    Liefs

    ReplyDelete
  20. Wat schrijf jij toch mooi en leuk zeg <3 Mooie foto's ook! :)

    xx Alex

    ReplyDelete
  21. Wauw, je foto's vanuit het vliegtuig zijn echt prachtig! Je zou niet zeggen dat daar nog een raampje tussen zit, het lijkt net alsof je boven de wolken zweeft.

    ReplyDelete
  22. Wow, wat een prachtige foto's en echt heel leuk geschreven. Afgelopen meivakantie ben ik met mijn klas naar Rome geweest en al deze foto's brengen meteen dat gevoel weer helemaal terug. Ik verheug me op de andere dairies :)

    ReplyDelete
  23. Bij die foto van dat ijsje krijg ik gelijk trek in heerlijk Italiaans ijs! Echt een fijn verslag heb je geschreven :)

    ReplyDelete

Thanks!