Zoals ik in mijn eerste post vertelde, houd ik mijn hele leven al van schrijven. Ik heb echter afwisselende fases waarin ik veel, of juist helemaal niet schrijf. Ik vind dit best jammer, vooral omdat de periodes dat ik niet schrijf steeds langer worden en ik dus steeds minder op papier zet. Daarom leek het me een leuk idee om wekelijks hier een stukje te posten. Dit kan een volledig verhaal zijn, maar ook gewoon een stukje dat zomaar in me op komt of een soort column. (Ik vind dit best eng omdat ik eigenlijk nooit laat lezen wat ik schrijf). Ik hoop heel erg dat jullie het leuk vinden om mijn stukjes te lezen, en daarnaast dat ik hierdoor zelf weer meer ga schrijven. Ik heb er namelijk wel echt heel veel plezier in, en het helpt vaak ook om mijn hoofd leeg te maken en alles weer op een rijtje te krijgen als ik veel stress heb (dat komt vaak voor, oeps).
 |
| Bron: http://lyricalsycamore.tumblr.com
Dauwdruppels. Zachtjes buigen de grasstengels wanneer het eerste ochtendbriesje waait. De druppeltjes die zich op de grassprieten hebben gevormd druipen naar beneden om vervolgens de droge aarde te bereiken die hen met opengestrekte armen ontvangt. Mijn voeten voelen het niet. Uren ren ik nu al, het bos lijkt geen einde te hebben, maar dat vind ik niet erg. Ondanks mijn gevoelloze voeten en vingertoppen heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld. Los van alles. Om mij heen is niets dan bomen en gras, boven mij de prachtigste sterrenhemel die een mensenoog ooit heeft mogen waarnemen. In het oosten begint aan de horizon een gouden randje te verschijnen en ochtendnevels beginnen op te stijgen. Geleidelijk vertraag ik mijn passen tot ik uiteindelijk hijgend tot stilstand kom. Zonder erbij na te denken laat ik me in het natte gras vallen. Nog nooit waren de sterren zo helder. Nog nooit was mijn hoofd zo leeg. Nimmer zal ik deze plek verlaten.
- november 2013
Schrijven is voor mij altijd een grote uitlaatklep geweest, misschien zie je het ook wel aan dit stukje. Ik schrijf wat er in me op komt, maar vaak refereert dat in enige zin wel naar de dingen die mij bezighouden op het moment dat ik het stukje schrijf. Ik zou iedereen die vaak last heeft van een vol hoofd, stress of wat dan ook aanraden om te proberen alles eens op te schrijven. Op watvoor manier dan ook; in de vorm van een verhaaltje, steekwoorden, een beschrijving of een lijstje, het maakt niet uit hoe, maar vaak helpt het toch om het wat tastbaarder te maken. Je kunt het dan makkelijker loslaten of overzien (althans in mijn beleving, dit verschilt natuurlijk per persoon, maar het is zeker het proberen waard!).
Liefs,
Laura
|
No comments:
Post a Comment
Thanks!