video • flowers

Amsterdam, 23.04.2017

Boven de huizen van schuintegenover schittert een gouden restje dag. Ik voel de lichte strepen langs mijn wangen strijken als ik turen op mijn ellebogen leun. Nog net niet met mijn neus tegen het glas, haast wanhopig verlangend naar een paar seconden meer. Nu zal ze haar aantocht maken, de wereld in donkere sluiers draperen. Wacht ik angstvallig op het aanbreken van de nacht. Vandaag geen flonkerende edelstenen, speldenpriksterren, slechts stipjes in het uitgestrekte Pruisisch blauw. Vandaag geen manensikkel of zilveren schijn, geen zijdezachte nevels. Slechts het luiden van de klokken, ieder uur wat onheilspellender, donkerder. Met het langer worden van de schaduwen groeien twijfels, iedere centimeter die de gouden zomer zinkt.

---

i have always cherished an unworldy love for words. sometimes, however, even the most beautiful combinations of letters do not suffice to tell a story. sometimes something simply has to be seen, experienced, heard. with ones eyes and ears - ones heart. this is why i have been experimenting with film: another thing i have always loved. film is different, it's challenging. scary in the best ways possible.
writing enables me to create worlds and images and emotions in a very specific way - my way. i can be a perfectionist with words. with film i can't. not like that. i am less comfortable. which is good, because it evokes emotion. emotion that i wish to communicate through the images i capture.
it is what i try to do in all my art. i try to be vulnerable. it's what stimulates me to evolve, unfold and grow. 

•