over je ego in de prullenbak en wél stemmen op 15 maart

Nu de Tweede Kamerverkiezing steeds een stukje dichterbij komt en Nederlands zich langzaam maar zeker onderdompelt in politieke campagnes en grootse debatten zie ik steeds meer blogposts en videos verschijnen over stemmen, partijen, kieswijzers en kamergotchi's (wat? ja, echt.) - steeds meer, maar niet genoeg. 

Ik ben me ervan bewust dat ik geen enorm publiek heb en dus geen massa's mensen bereik of een enorm verschil kan maken, en ik vind het ergens ook een beetje eng om te schrijven over iets groots en landelijks als de verkiezingen (zeker als 18-jarig meisje dat niet persé eindeloze kennis over politiek heeft), maar aan de andere kant roep ik vaak genoeg dat ieder klein beetje verschil maakt. Als iedereen zou denken dat 'een ander het wel doet' dan gebeurt er immers niets. Niets goeds in ieder geval. Én misschien is het ook wel fijn om een keer iets te lezen over de verkiezingen dat níet geschreven is door journalist van middelbare leeftijd die alles helemaal op een rijtje heeft en precies weet wat hij of zij nu eigenlijk allemaal opschrijft.

---

Dit is hoe het zit: er is momenteel een heleboel aan de hand in de wereld. Trump, bijvoorbeeld. De Brexit. Geert Wilders - ook een goed voorbeeld, wat dichter bij huis. Een heleboel shit, dus, eigenlijk. Daarom lijkt nu me toch wel echt het moment om actie te ondernemen. In dit geval door te stemmen. 

Ik heb het geluk dat ik me door de jaren heen heb omringd met mensen die heel begaan zijn met de wereld. Die zich bezig houden met het milieu, duurzaamheid, politiek en economie. Ik ken echter ook een heleboel leeftijdsgenoten die zich nog nooit zorgen hebben gemaakt om dergelijke zaken en zich er totaal niet voor interesseren. Dat is natuurlijk niet heel raar voor een tiener, maar ergens wel een beetje een probleem. Marlous schreef gedurende de afgelopen maand een aantal blogs over haar eigen ervaring met politiek, de verkiezingen en waarom we allemaal juist wél moeten stemmen. Ze vertelde in haar eerste artikel dat de meeste jongeren niet stemmen, terwijl de nieuwe lichting van dit jaar - de jongeren die in 2017 voor het eerst mogen stemmen - samen goed zijn voor 850.000 stemmen. Dat staat gelijk aan 14 zetels: meer dan de PVV, het CDA of D66 op dit moment in de kamer bezitten. 

Nu is het natuurlijk onrealistisch om te hopen dat ál die 850.000 jongeren dit jaar opeens wel gaan stemmen, toch lijkt het me een mooi streven om in ieder geval een groot deel van die jongeren aan te sporen dat te doen. Om te proberen ze te bereiken. Dat kan ik niet in mijn eentje, maar ik hoop dat ik misschien één of twee, of misschien wel drie van jullie kan inlichten en over de streep helpen om tóch naar die stembus te gaan en dat hokje in te kleuren. 

Als individu lijkt het allemaal heel erg ver weg en onbereikbaar en voelt het misschien alsof je in je eentje nooit iets kunt veranderen, maar als je je bedenkt dat alleen al alle 18-jarigen zo'n enorme impact zouden kunnen hebben dan besef je je ineens dat je als persoon deel uitmaakt van iets veel groters. Als je het gevoel hebt dat je geen verschil maakt of niet gehoord wordt en dáárom niet gaat stemmen, zul je inderdaad niet gehoord worden en niets veranderen. Daarom moet je je ego even in de prullenbak gooien en focussen op het geheel waar je deel van uit zou willen maken. Bedenk welk verschil je zou willen zien in de wereld, zoek uit welke partij daar ook voor vecht en stap straks naar de stembus en stém. 

Je hoeft niet precies te weten hoe politiek werkt, hoe de verschillende partijen in elkaar steken of wat amendementen zijn. Het is natuurlijk handig om wat research te doen en te weten waarvoor je stemt, maar het is allemaal een stuk minder eng dan het lijkt. Vul een stemwijzer in, misschien twee, doe het aandachtig en lees de toelichtingen. Steek er een paar uur van je tijd in en zorg dat je straks wel met een zeker gevoel naar de stembus gaat. Daarna kun je heel trots zijn, je hebt immers een bijdrage geleverd aan de toekomst die jíj graag zou willen meemaken.