Thursday, February 23

peak district, england • pt. 1

Ilam, England 16.02.2017 

"Om het lampje naast mijn bed zoemt een vliegje, alle stapelbedden in de dorm room - op die van Kristien, mij en de jongen naast ons na - zijn leeg. Het is donker en het licht dat op de pagina's van mijn boek reflecteert voelt als een kleine, gloeiende cel, sluit me af van de rest van de wereld. Het is stil. Mijn schouders voelen strak en stram, mijn benen zwaar. We hebben net een uur door het donker gewandeld, over verlaten paadjes en golvende heuvels. De buschauffeur zette ons af in het zwarte niets en drukte me een zaklamp in mijn handen. 'This is where you should be. Head that way.' Zei hij, een wijzend naar een smal paadje naast een houten hekje dat uit zijn voegen hing. De lucht rook naar natte aarde en de wind streek zachtjes langs mijn wangen."






Voor het busavontuur en de wandeling dronken we koffie in Macclesfield, tekenden we op beslagen ramen en keken we uit over het verstrekkende Engelse landschap dat zich voor onze ogen leek te ontvouwen en onze harten stal. De glooiende groene heuvels en slingerende rivieren, de donkergroene bomen en het melkachtige zonlicht dat zijn armen uitstrekte en de wereld in honingkleurige zijde hulde. We deden boodschappen en aten chips en dáárvoor zaten we in de trein, het vliegtuig en de bus. 

Ik was 's ochtends om zes uur opgestaan. De zon was nog onder en het donker spookte onheilspellend om ons huis. Toch was ik zonder tegenzin mijn bed uitgestapt, had ik de dekens teruggeslagen en geglimlacht naar mijn spiegelbeeld toen ik mijn tanden poetste. Beneden stopte ik een framboosje in mijn mond terwijl ik neuriënd mijn laatste spullen inpakte, een grote wollen trui over mijn hoofd hees en mijn haar opstak in een rommelige knot. 

Nu lag ik in bed en zoemde het vliegje om de lamp. De jongen naast ons was in slaap gevallen en onder me was ook Kristien naar dromenland vertrokken. We hadden groenten geroerbakt en veganistische Engelse worstjes gegeten, thee gedronken en in de grote hal gezeten. Ik had liggen lezen en we vertelden elkaar over hoe het leven liep. We praatten over vanalles en nogwat, waren dankbaar voor elkaar en wat we van anderen konden leren. Dankbaar voor Engeland en de bergen, de frisse lucht en de grootste ruimte overal om ons heen. Aankomen in Engeland en ons onderdompelen in Britse accenten voelde als thuiskomen. 



We waren thuis



6 comments:

  1. Wat heerlijk al deze foto's Laura!

    ReplyDelete
  2. Can't wait for the next one<3

    ReplyDelete
  3. door dit soort post krijg ik alleen maar meer heimwee naar Engeland <3 loved it.

    ReplyDelete
  4. Ik wordt echt blij van deze posts <3

    ReplyDelete
  5. Aaah liefde voor alle travel posts (zoiezo voor je hele blog tja), het is net alsof ik er ben. Ik krijg ook meteen een portie wanderlust om zelf een reisje naar Engeland te boeken, hmmm.
    x Isabel Valentine

    ReplyDelete
  6. Wat een mooie foto's! Engeland is zo'n tof land, kan niet wachten tot ik er weer heen ga ��

    ReplyDelete

Thanks!