Saturday, June 18

travel diary • london pt. 1


Amsterdam, 13.06.'16 19:10

"Met iedere stap die ik zet bonst mijn rugzak tegen mijn rug, de boeken onderin duwen pijnlijk tegen mijn ruggengraat. 'Dat wordt een blauwe plek,' denk ik. 'Doorrennen, Laura.' Anderhalve minuut later sta ik onderaan een stenen trap. Ik snel de trap op, steeds een tree overslaand en zie als ik hijgend boven kom de groene Flixbussen al staan. Een vlugge blik op mijn horloge vertelt me dat ik nog drie minuten heb. Sprinten. Mijn pinpas en ID vallen op de grond als ik mijn buskaartje tevoorschijn tover. Met een rood hoofd raap ik ze op terwijl ik mijn ticket aan de chauffeur overhandig. Hij neemt me enigszins wantrouwend op. Met een opgetrokken wenkbrauw knikt hij kort en gebaart dat ik in mag stappen. Ik vind een plekje bij het raam en laat me met een plof in mijn stoel zakken. 'Dat was op 't nippertje,' zucht ik."





Rond half elf kom ik aan op Brussel Noord. Vier uur later vertrekt mijn bus naar Londen pas. Het stationnetje is oogt kaal en vijandig. Grauwe gebouwen torenen boven me uit en lijken me van alle kanten in te sluiten. Ik besluit de stad in te wandelen en ontdek al gauw dat de straten van dit deel van Brussel allemaal in dezelfde grimmige, duistere sfeer zijn gehuld. Ik bel mijn Brusselse tante en neem een taxi naar Ukkel. Daar aangekomen nestel ik me op de bank, eet ik aardbeien en kijk ik BBC om alvast in de stemming te komen. Drie uur later neem ik weer een taxi naar het station, waar mijn bus (een uur te laat) eindelijk richting Londen vertrekt.


De reis verloopt voorspoedig. Ik doe geen oog dicht, maar dat maakt niet zoveel uit. Ik lees en zie de zon opkomen. De hemel is perzikkleurig als we Londen binnen rijden en pastelroze als we de Theems oversteken. Het London eye steekt donker af tegen het licht van de rijzende zon en mijn mondhoeken trekken automatisch omhoog. In me borrelt een nostalgische vreugde op. Alsof mijn hart opzwelt, te groot wordt om nog in mijn borstkas te passen. Even vraag ik me af hoeveel geluk er in me past tot ik knap. 'Niet veel meer dan dit,' denk ik, me beseffend hoezeer ik de stad heb gemist. Thuis.

Rond 09:00 kom ik aan op het busstation van London Victoria. Ik ben mijn SD kaartje in Amsterdam vergeten en sprint naar het treinstation om in één van de vele winkels op zoek te gaan naar een nieuwe. Het is twee blokjes om. Eenmaal binnen vraag ik een medewerkster van de Britse Hema (say whut - Hema in Engeland???) waar ik de meeste kans heb om een SD kaartje te vinden. 'WH Smith,' zegt ze. 'Main hall, downstairs.' Ik bedank het meisje en verlaat de winkel opgelucht.

london, 14.06.'16 09:15

"Als ik op de roltrap stap en van bovenaf de stationshal overzie zwelt mijn hart weer op tot de grootte van een voetbal. Groter. Een warme tinteling verspreid zich door mijn hele lichaam, tot in mijn vingertoppen. Daarna vult de overweldigende herkenning mijn ogen. Vloeibaar geluk. En verdriet. De laatste keer dat ik in deze hal stond, had ik mijn liefste vriendinnetje aan mijn zijde. Ik grijp naar mijn hals, waar het kettinkje dat ze jaren terug voor me kocht hangt en even is het haast of ze weer naast me staat. Ik glimlach en slik mijn tranen weg." 
Ik vind een SD kaartje voor zeven pond. Als ik afreken betrap ik mezelf erop eindeloos gelukkig naar de pond-tekentjes op mijn bonnetje te staren. Ik grinnik even. Het is een kort en droog lachje. 'Seven pounds,' ik vouw het bonnetje dubbel en stop het in mijn portemonnee. 'Pfsh, Laura.' Weer terug in de stationshal check ik mijn telefoon. Kristien is ook in Londen, we gaan samen ontbijten. Ik sprint terug naar het busstation en huppel Kristien tegemoet voor ik haar in de armen vlieg. 'Welcome in London,' roep ik grijzend.



We eten porridge bij Pret en lepelen samen een halve watermeloen uit (die had Kristien bij zich - ja echt). Na eindeloos geklets verlaten we het tentje en schieten we een supermarkt in. Daarna laden we onze oyster cards (Britse OV-chip) op en scheiden onze wegen: Kristien ontmoet een vriendin en ik pak de metro naar Notting Hill. De eindeloze glimlach op mijn gezicht lijkt met geen mogelijkheid meer te verdwijnen. 'Nu begint het avontuur,' denk ik.


volgende keer: notting hill, regen, oxford street en een creepy hostel




16 comments:

  1. Ik las het al op Instagram en vind het echt heel mooi dat je op deze manier teruggaat naar Londen. Knap ook van je. En wat heb je weer een prachtige foto's gemaakt, zo sfeervol. Ik heb meteen zin om ook naar Londen te gaan. Die bussen zijn trouwens chill hè? Niet omdat het nou zo comfortabel is, maar wel omdat je lekker lang kan blijven zitten en omdat het niet zo duur is. Ik ben benieuwd naar je tweede travel diary!

    ReplyDelete
  2. Londen komt op m'n to travel lijstje, samen met Berlijn. Ik zou zo graag eens alleen op reis willen, maar ik weet niet of ik dat durf... Ik denk dat ik verdwaald en huilend in een donker hoekje zou eindigen... Oeh, een creepy hostel, nu word ik nieuwsgierig hihi :)

    ReplyDelete
  3. Ik kan niet wachten tot de volgende post! Wat een prachtige foto's en de tekst... Die zorgt er voor dat het lijkt alsof ik ook weer even terug ben in Londen. xxx

    ReplyDelete
  4. Fijn dat je zo snel weer een SD kaartje hebt weten te scoren, altijd jammer als je dat soort dingen vergeet. En ik herken een van de huizen op de foto, weet nog dat ik daar ook stil heb gestaan om een foto te maken :)

    ReplyDelete
  5. Ah, ik heb echt zoveel zin om terug naar Londen te gaan! Wat is het daar mooi he?

    ReplyDelete
  6. Wauw Laura, wat schrijf je toch prachtig! In je schrijfsels neem je me echt mee naar Londen. Ik heb er trouwens heel veel respect voor dat je dit gewoon gedaan hebt in je eentje en dan ook nog met al die herinneringen. <3 Ben nu al benieuwd naar je volgende artikeltje! Liefs

    ReplyDelete
  7. Heerlijk die vibes. Ze zijn gewoon voelbaar! Prachtige foto's heb je weer gemaakt. Ik heb al zin in de andere artikels! <3

    ReplyDelete
  8. Wat een ontzettend mooie foto’s! En vind je schrijfstijl echt super tof

    ReplyDelete
  9. Ohhhh laura wat schrijf je zo moooooi, tranen in mn ogen! Kan niet wachten tot je ooit een boek uit brengt ;) en super mooie foto's. Ahhh, zo excited om te rest te lezen (: Veel liefde♡

    ReplyDelete
  10. Heel leuk! Je schrijft ook echt mooi! Ik ga zelf deze vakantie ook naar Londen dus waar moet ik zeker heen?

    ReplyDelete
  11. Heel leuk! Je schrijft ook echt mooi! Ik ga zelf deze vakantie ook naar Londen dus waar moet ik zeker heen?

    ReplyDelete
  12. Ik vind dit nu vooral zo leuk om te lezen - vandaag is mijn avontuur in Oxford begonnen, en ik kan me echt heel goed vinden in jouw verhalen. Je schrijft ook zo fijn, het leest zo fijn weg! En wat een prachtige foto's ook! Ik hoop dat je het super leuk gaat hebben, maar volgens mij komt dat wel goed. En trouwens, ik zit een uurtje van je vandaan, haha! Liefs!

    ReplyDelete
  13. I didn't understand a word but had to say that your photographs are absolutely stunning!

    Giulia x

    http://thehighheeledpapergirl.wordpress.com

    ReplyDelete
  14. Wauw wat mooi geschreven en wat een prachtige foto's! :D Ben benieuwd naar de rest! Dat thuis gevoel herken ik wel een beetje in Londen, gek genoeg, alleen geen idee waar het ooit vandaan is gekomen haha ^^

    ReplyDelete
  15. Ik houuuuud zo erg van je travel diary's. Altijd als ik ze lees heb ik een beetje het gevoel alsof ik in het land zelf ben. Zo mooi weer geschreven net als de foto's. Je zou echt een boek moeten uitgeven met al je reisverhalen en foto's. Ik zal de eerste koper zijn! :)

    ReplyDelete
  16. Och, wat zijn je foto's toch weer prachtig geworden Laura!

    ReplyDelete

Thanks!