Tuesday, October 20

een eerlijk stukje over thuiskomen, heimwee naar het buitenland en uitrusten



"Het is vrijdagochtend. Om vijf voor zes zit ik overeind in bed, ik schakel mijn irritant piepende wekker uit en wrijf eventjes in mijn ogen. Ik ben klaarwakker, maar voel de vermoeidheid aan mijn lichaam trekken als ik opsta en een broek uit mijn koffer vis. Ik kleed me aan en probeer geen aandacht te besteden aan mijn rommelende maag. Om half zeven worden we - inclusief bagage - in de hal van het klooster verwacht om in de bus te stappen, pas op het vliegveld hebben we tijd voor ontbijt. Ik verzamel de laatste troepjes die op mijn nachtkastje slingeren en stop ze zorgvuldig in mijn rugzak. Mijn gedachten dwalen langzaam af naar thuis, naar de reis die we voor de boeg hebben en naar alle gebeurtenissen van de afgelopen week. Mijn ogen - die inmiddels aan het donker gewend zijn - glijden over de vier muren van ons kamertje, de vijf andere bedden met slapende meisjes en de met halfingepakte koffers bezaaide grond. Het is zó stil dat ik de ademhaling van mijn kamergenoten kan horen, tot de wekker die voor onze hele kamer bedoeld is de rust verstoort. Naast me komt Naomi slaapdronken overeind in haar bed, we kijken elkaar aan en weten zonder iets te zeggen dat we hetzelfde denken. In een stilzwijgend verbond betreuren we dat vandaag onze laatste dag is. We willen niet naar huis. Nog lang niet. 

Zo'n zeven uur later zet ik na een lange en slopende reis voet op Nederlandse bodem. Sentimenteel van de vermoeidheid veeg ik een traan van mijn wang. Misschien klinkt het een beetje gek, maar terug zijn in Nederland is confronterend. Het voelt als wakker worden uit een heerlijke droom. Een harde klap van realiteit, recht in mijn gezicht."



De acht dagen die ik met school in Rome doorbracht hebben me onwijs goed gedaan. Het was heus niet allemaal rozengeur en maneschijn, het volle programma was slopend en hier en daar enigszins stressvol, maar de structuur en het constant bezig zijn waren vooral ook heel erg fijn. De strakke planning zorgde ervoor dat ik geen tijd meer over had om na te denken of te piekeren en voor het eerst in heel erg lang ervoer ik rust in mijn hoofd - wat was dat een verademing! Daarnaast voelde ik me op m'n gemak in de steegjes van Rome, heb ik genoten van de lange dagen, de rijke geschiedenis die de stad bij zich draagt, de gezelligheid van onze groep, de knusse avonden in ons gedeelde kamertje en de vrije uurtjes die we vulden met fotograferen, koffie en ijs. Ik heb alle indrukken op me in laten werken, me ondergedompeld in de klassieke oudheid en mijn laatste dosis vitamine D met beide handen aangegrepen.


Inmiddels heb ik geaccepteerd dat ik terug ben uit Italië en dat ik voorlopig ook niet terug kan gaan. Het leven hier ziet er heel anders uit. Minder idyllisch. Hier moet ik mijn eigen boontjes doppen, heb ik niet altijd fijne, gezellige mensen om me heen die ieder moment van de dag in staat zijn me te troosten of samen juist héél vrolijk te zijn. Daar heb ik het wel even moeilijk mee gehad. De drukte in mijn hoofd kwam weer terug. Zodra ik mijn eigen kamertje binnenstapte werd ik overspoeld door een golf stress en angst voor de komende anderhalf jaar school, examens, werken, toekomst. Alles. Ik noem het voor de makkelijkheid maar even een post-rome-dipje. Vandaar dus dat ik niet meteen aan de slag ben gegaan met het schrijven van blogposts over Rome. Ik ben niet zo'n kei in voor mezelf zorgen - laat staan in het nemen van rust. Mezelf die rust gunnen en er ook écht gebruik van maken. Deze keer heb ik gelukkig op tijd op de rem getrapt. Ik heb gewoon een hele dag op bed gelegen. En ik vond het moeilijk. Écht heel moeilijk. Maar ik merk wel dat het me goed heeft gedaan. Nu kan ik langzaamaan m'n leventje hier - en dus ook het schrijven - weer oppakken. 

De komende dagen zullen één voor één diaries online komen over de reis. De ene keer zal ik twee dagen in één diary proppen, de andere keer behandel ik een enkele dag wat uitgebreider. Ook ga ik wat schrijven over een aantal toffe plekjes in Rome: mijn favoriete koffietentje op Piazza di Mattei bijvoorbeeld. Ik heb genoeg materiaal om een maand aan blogposts mee te vullen, maar ik ga proberen (met de nadruk op proberen) het zo beknopt mogelijk te houden.



AL MET AL BEN IK VOORAL HEEL ERG BLIJ DAT IK DEZE REIS HEB MOGEN MEEMAKEN. IK GA DEZE ACHT DAGEN NOOIT MEER VERGETEN. NU VOEL IK ME MISSCHIEN IETS MINDER, MAAR IK HEB IN ROME KUNNEN MEEMAKEN DAT HET OOK ANDERS KAN. DAAR HOUD IK ME AAN VAST :)





17 comments:

  1. Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad! Ik zou ook nog een keertje graag naar Rome gaan! Ik ben erg benieuwd naar de diaries!

    ReplyDelete
  2. Fijn om te horen dat het zo'n bijzondere reis geweest is. Rome is ook echt een prachtige stad, wat leuk dat je er acht dagen geweest bent - dat is echt lang voor een schoolreis vind ik. En ja, dat typische gevoel van een laatste vakantiedag... Nooit leuk.

    ReplyDelete
  3. Heel mooi geschreven! Rome lijkt me prachtig

    ReplyDelete
  4. Wat heftig zeg om je zo te voelen. Ik hoop dat je de komende tijd de rust vindt om alles op een rijtje te zetten.

    ReplyDelete
  5. Rome is een fantastische stad! Ben er al vaak geweest maar krijg er nooit genoeg van! Ben heel benieuwd naar de leuke blogs die je ongetwijfeld er over gaat schrijven!

    ReplyDelete
  6. Wat fijn dat de reis je zo goed heeft gedaan zeg, ik kan begrijpen dat dat heel lekker was voor je :) Enne, ik weet zeker dat je binnenkort weer uit je dipje bent, zo niet, dan bel je me maar (of naja, in ons geval met lichtelijke bel-angst kan appen ook) en dan kom ik gezellig langs :)

    xx

    ReplyDelete
  7. Heel fijn om te lezen, maar aan de andere kant vervelend dat je Rome zó leuk vond dat Nederland nu een beetje 'meh' is. Ik hoop dat je je rust even pakt, en er op deze manier weer snel bovenop komt. Komt vast goed! Heel veel liefs X

    ReplyDelete
  8. Wat een mooi stukje, ik ben zo benieuwd naar je diaries van Rome! Balen dat je nu een dipje hebt zeg, hopelijk gaat het snel beter.<3
    X Emma

    ReplyDelete
  9. Fijn dat je het zo gaaf hebt gehad! Mijn werkweek naar Griekenland vorig jaar was ook één van de gaafste ervaringen ooit:) Het is gewoon een perfecte combinatie: met leuke mensen op reis naar een mooi land, waar je gewoon rond wordt geleid en niet zelf hoeft te stressen om ergens te komen of op tijd weg te gaan.. Ik ben benieuwd naar je posts!

    ReplyDelete
  10. Wat fijn dat je het zo fijn vond! Ik ben heel benieuwd naar de blogposts over Rome en hopelijk kun je die rust een klein beetje vasthouden.

    ReplyDelete
  11. rome moet echt prachtig zijn geweest, mooi dat het zo een impact heeft gemaakt en ik ben erg benieuwd naar de diaries!
    xx ish

    ReplyDelete
  12. Mooie geschreven! Ik had ook echt een mega post-romedip na mijn reis naar Rome met school. Het leven was zo anders daar, maar ik genoot er echt van. En dan is die klap van thuiskomen ook best wel zwaar. Ik ben benieuwd naar je foto's! xx

    ReplyDelete
  13. wat zou ik graag willen dat ik geen idee had wat je bedoelde met een golf van stress die over je heen komt en een vol hoofd. helaas weet ik precies wat je ermee bedoelt en ik vind het heel vervelend voor je dat je je nu zo voelt :( ik hoop dat het snel overgaat. wel heeeel fijn dat je het zó leuk gehad hebt in Rome! liefs

    ReplyDelete
  14. Rome is de mooiste stad die er is :)! Logisch dat je even een dipje hebt na zo'n prachtige trip. Ik kijk uit naar je posts!

    ReplyDelete
  15. Het lijkt me ook echt niet leuk om na zo'n fijne tijd in Rome weer terug te moeten naar huis, vooral als alles dan zo snel weer begint/weer het oude is. Maar je hebt echt prachtige foto's gemaakt, ik ben heel benieuwd naar de rest (vooral Pompeii)! Liefs

    ReplyDelete
  16. Ik ben benieuwd naar je verhalen! Als ik terug ben van het buitenland heb ik altijd het gevoel dat ik nog een beetje tussen thuis en de plek waar ik heen ben geweest zweef, omdat ik nog weg ben met m'n gedachten. En wanneer ik dan realiseer dat ik écht weer thuis ben, hakt dat er hard in...

    ReplyDelete

Thanks!