DIARY: LONDON PT. 2

Na alle avonturen die we de eerste twee dagen in Londen hadden beleefd waren we allemaal eigenlijk best wel moe. Toen ons werd gevraagd of we woensdagochtend om half 7 wilden gaan hardlopen zei iedereen dan ook zeer vriendelijk nee. Behalve ik natuurlijk. Ik vond het leuk om lekker spontaan te doen, lekker gek. Om kwart over zes stond ik op, trok ik mijn (geleende) sportkleren aan en probeerde ik mijn gezicht er ietwat fatsoenlijk uit te laten zien - en dat allemaal zonder het licht aan te doen. Om half zeven stond ik buiten met nog vier andere stakkers die lekker spontaan dachten te doen. Lekker gek. Heel spontaan en gek werd het niet, vrij uitputtend en nat wel: het regende namelijk, en het tempo van de anderen lag een aanzienlijk stuk hoger dan het mijne. Gelukkig lag er een hele leuke dag in het vooruitzicht en eenmaal terug in het hotel waren we trots op onze prestatie, ontbeten we wat en maakten ons klaar voor een wel heel erg leuk uitstapje!

Foto's: 1. Ons prachtige balkonnetje. 2. Christ Church in Oxford. 3. Een deel van Trinity College. 4. Ik, dagdromend over studeren aan Oxford University (terwijl ik me in een deel van Oxford University begeef - door Naomi). 5. Naomi in Londen tijdens de speurtocht (terwijl ze haar prachtige nieuwe jas draagt). 6. Een mooie lantaarn, ergens in Londen. 7. ANSEL ELGORT, MINDER DAN EEN METER BIJ ME VANDAAN (- door Naomi). 8. Banana & Caramel Crème Frappé van Cafe Nero!

Rond half 9 stapten we met z'n allen in onze enorme bus en gingen we op weg naar Oxford! Eenmaal daar aangekomen zagen we o.a. Christ Church (hier is de originele dining hall van Harry Potter) en Oxford University (een deel ervan) en mochten we anderhalf uur de stad verkennen. We dronken koffie bij Cafe Nero (mijn favoriete coffeeshop in Engeland!) en ik werd verliefd op Trinity College. Geloof me: na ons bezoekje aan dit stadje ben ik enorm gaan twijfelen over mijn toekomst. Ik denk zelfs dat ik liever zou willen studeren aan Oxford University dan naar de kunstacademie gaan (en ik had niet verwacht dat ik ooit zoiets zou zeggen). 

Na ons bezoekje aan Oxford aten we all-you-can-eat pizza bij de Pizza Factory in Londen en hadden we 's avonds wederom een paar uur vrije tijd. Naomi en ik hebben deze vrije tijd benut door langs Kings Cross (platform 9 3/4 - ik ben een die-hard Harry Potter fan) te gaan en daarna te winkelen op Oxford Street (al was ik eigenlijk niet echt van plan wat te kopen). 

Donderdag was onze laatste dag in Londen. We zijn 's ochtends naar het Science Museum en vervolgens naar het British Museum geweest en hierna hebben we drie uur lang geprobeerd een speurtocht te volgen, maar het regende verschrikkelijk hard en na zo'n twee uur raakte ik en een vriendin de rest van onze groep kwijt. We zijn toen maar naar Leicester Square gegaan, waar we zouden verzamelen. Hier vonden we onze groep terug en kregen we geld om ergens te eten. Op zoek naar een restaurantje stuitten we echter op een enorme mensenmassa en bleek dat Ansel Elgort (Augustus Waters in The Fault in our Stars) in de stad was voor de premiere van zijn nieuwste film (Men Women and Children). Ik ben toen natuurlijk als een gek die richting op gerend en vervolgens heb ik de kans gekregen om een selfie met 'm te maken (conversatie: Ik: 'hi, would you like to take a picture with me?' Ansel: 'I would totally not mind.' Ik: 'thank you.' *smelt, trilt, valt bijna flauw, huilt*).

Dus. Mijn avond was natuurlijk helemaal geweldig en kon niet meer stuk. Na het eten gingen we met z'n allen naar een musical (Once - ongelofelijk mooie muziek, superromantisch en gewoon heel erg tof) en daarna stapten we in de bus voor de terugweg. Om 10 uur 's ochtends kwamen we helemaal uitgeput weer aan in Amsterdam en vervolgens heb ik twee dagen met koorts in bed gelegen. Nu voel ik me weer beter en wil ik weer terug.

London, you were amazing!

Cheers!

Laura

Dit was trouwens echt mijn jam tijdens de reis - hij staat nu nog steeds op replay (: