Band-Madness

Hi There!
Stiekem ben ik een enorme fangirl als het over bandjes gaat. Niet iedereen zoekt dat in eerste instantie achter mij, maar losgaan op kleine (en grote) concertjes in lieve cafetjes (of in enorme zalen) is iets waar ik enorm van geniet. Gisteravond ben ik in de Heiniken Music Hall naar Bastille geweest. Waarschijnlijk ken je ze wel, ze hebben twee vrij bekende hits gehad (Pompeii en Things We Lost In The Fire). Ik heb echt de avond van mijn leven gehad, de muziek was geweldig, en zelfs het voorprogramma was ongelofelijk goed. Ook heb ik achteraf met Grizfolk (het voorprogramma) staan kletsen, ben ik gehuld in handtekeningen, en staat mijn camera vol met selfies.

Links: Bill Midden-boven: Sebastian Midden-onder: Brendan Rechts: Fredrik - (Grizfolk)

De laatste keer dat ik in de HMH ben geweest is zo'n vijf jaar geleden, en over het algemeen zijn de concerten waar ik heen ga in iets kleinere zalen. In deze enorme hal Bastille zien was dus een geweldige en nieuwe ervaring voor me. (Ik heb recent een tag gedaan over al mijn firsts; deze kan ook op het lijstje!).

We waren al heel vroeg bij de HMH aanwezig en hebben daarom ook hele fijne en goede plaatsen, dichtbij het podium kunnen bemachtigen. Tijdens het wachten in de rij, voor de toen nog dichte deuren hebben we een patatje gegeten en hebben we allemaal genoten van een nostalgisch softijsje met discodip. Toen de deuren eindelijk open gingen zijn we naar binnen geracet, en voor we het wisten stonden we voor het podium. Na een uurtje begon het voorprogramma en tot mijn verbazing waren ze heel erg leuk. Normaal gesproken vind ik de voorprogramma's van bandjes een beetje tegenvallen, maar Grizfolk was geweldig! Ik heb naderhand dan ook een t-shirt met hun naam erop gekocht. 

Bastille zelf was echt ongelofelijk! Hun performance was geweldig, en heel bijzonder en artistiek eigenlijk. Achter het podium was een enorme driehoek geplaatst waarop verschillende beelden werden vertoond, en op de randen van de driehoek werden dan weer andere beelden geprojecteerd. Ook had Dan (leadzanger) een camera waarmee hij zichzelf, de bandleden en het publiek filmde tijdens het optreden, en deze beelden kon je dan weer terugzien in de driehoek achter hem. Dit in combinatie met de geweldige sfeer, de muziek, de lichten en alle dansende mensen was zo unreal. 

En oh, dan heb ik het nog niet eens over Dan zelf gehad. Zijn Britse accent, zijn hoofd, zijn energie, hoe hij danst, zijn kleren; aaaaaaaaaaaah! Sorry, ik laat me een beetje gaan, maar als de fangirl in me naar boven komt kan ik me nog maar moeilijk inhouden. Woody, de drummer bijvoorbeeld, ik weet niet wat het is, maar hem vind ik ook zo awesome. Maargoed, oke, ik stop. In het kort; toffe band, toffe setting; tof concert! EN: toffe afterparty. Want toen we naderhand Grizfolk tegen het lijf liepen kon mijn avond natuurlijk niet meer stuk. We hebben super lang staan praten en heel veel gelachen en lol gehad. Het waren gewoon hele leuke mensen en met hele leuke mensen kun je hele leuke selfies maken. (Dat hebben jullie waarschijnlijk hierboven al gezien, haha). - Ik heb deze selfies later op de avond allemaal naar Grizfolk getweet, samen met een foto van mijn arm, omdat ze die hadden gesigneerd (ik had beloofd dat ik ze semi-permanent zou maken met een trucje, maar dat was mislukt). En toen ik vanochtend op mijn telefoon keek zag ik dat ze mijn tweet hadden gefavorited (!!!!). 

Mijn outfit van gisteravond was lekker simpel, maar ook heel leuk. Ik kan geen foto plaatsen omdat ik mijn Levi's shorts aan had en ik die geheim wil houden (ik plaats er binnenkort een artikel over). Maar ik had er een strakke, donkergrijze croptop bij aan, en rode all-stars. Comfi en partyproof (:

Liefs,

Laura