Sunday, June 19

travel diary • london pt. 2






Londen, 14.06.'16

"Als ik op de roltrap sta schalt me vanuit de hallen van de underground vrolijk gezang en gitaarspel tegemoet. Ik herken het nummer - Ed Sheeran, wieg neuriënd wat heen en weer op de muziek en moet me inhouden niet mee te zingen. De jonge artiest staat onderaan de roltrap en knikt me vriendelijk gedag als ik voorbij loop. Ik vang zijn blik, zijn ogen lachen en ik schenk hem mijn breedste glimlach, balend dat ik nog geen Brits kleingeld op zak heb. Bij de metro aangekomen merk ik tot mijn genoegen dat ik feilloos de weg vind. Circle line, Westbound. Vijf haltes. Notting Hill Gate."





De eerste keer dat ik de trap van Notting Hill Gate beklom scheen de zon en moest ik drie keer knipperen voor ik mijn omgeving in me op kon nemen. Een groepje Nederlandse toeristen was toen langsgelopen en ik had een flard van hun gesprek opgevangen. "Notting Hill is zegmaar een beetje het Amsterdam Noord van Londen." Had één van de jongens toen gezegd. Ik herinner me nog heel goed hoe ik in schaterlachen uitbarstte, terwijl mijn vriendin naast me stond en me enigszins verward gadesloeg. Ik legde haar uit wat ik had gehoord, daarna lachten  we samen. 

We dwaalden door Waterstones - ik kocht 'Eleanor & Park', wat later één van mijn favoriete boeken zou worden en slenterden over Portobello Market. Op een straathoek was jazzmuziek te horen, Louis Armstrong, om precies te zijn en de zon brandde op onze hoofden. We kochten bosbessen en veel te dure souvenirs en aten ijsjes. Ik een magnum, zij een twister. 

Nu is de zon nergens te bekennen. De hemel huilt zachtjes, alsof ze samen met me treurt. Deze keer ben ik alleen. Bovenaan de trap van de underground slik ik nog eens. Ik veeg de druppeltjes van mijn voorhoofd en wangen en neem mijn omgeving in me op. Niets veranderd. Notting Hill is nog steeds betoverend. Ik besluit op zoek te gaan naar Waterstones en dwaal door de winkel zoals we dat twee jaar geleden ook deden. Ik vind het winkeltje waar we ijsjes kochten en de Nando's waar we salades met kip en haloumi aten. Ik koop een kaartje van de stad voor 2 pond en vind mijn weg naar Portobello Street.

London, 14.06.'16

"Ondanks de afwezigheid van de zon lijken de gekleurde huisjes me toe te stralen en ik betrap mezelf erop weer vaag te glimlachen. Even zie ik voor me hoe we twee jaar geleden over dezelfde straat dansten en met Louis Armstrong's 'La Vie en Rose' in mijn hoofd vervolg ik mijn weg. Ik dwaal over de markt en schiet nieuwsgierig zijstraatjes in die ik nog niet eerder heb verkend. Tot mijn vreugde vind ik een Charity Shop, tot de nok toe gevuld met de mooiste kleding. Ik probeer een kakikleurige pantalon aan met een oversized blouseje. Vier pond voor het blouseje en vijf pond voor de broek. Ik slik. 'Dat is helemaal niets,' denk ik. Mijn geweten lijkt echter als Jiminy Cricket op mijn schouder te zitten en roept heel hard in mijn oor dat ik geen nieuwe kleren nodig heb. Ik zucht. 'Goed dan.' Voor ik de winkel verlaat werp ik een verlangende blik naar een paar kastanjebruine loafers. 'Ik ga al.'"
In een ander zijstraatje ontdek ik het boekwinkeltje uit 'Notting Hill' (de film). Ik besluit geen foto te nemen (teveel toeristen met selfiesticks - plaatsvervangende schaamte) maar schiet wel even de winkel in. Een half uur later sleep ik me weer over de drempel. 'Niets kopen Laura, niets kopen Laura, niets kopen Laura.' De jongen achter de toonbank kijkt me met een schuin oog na.


Ik koop twee bakken frambozen voor één pond. Ze zijn enorm, knalroze en mierzoet. Vol genoegen eet ik de vruchtjes achter elkaar op terwijl ik onder een luifel schuil voor de hozende regen die plots met bakken tegelijkertijd uit de lucht komt zetten. Mijn voeten zijn moe en zodra het weer een beetje opklaart ga ik op zoek naar een koffietentje om even te zitten. Ik drink een chai latte bij Second Cup, 216 Portobello Road. Ik lees en schrijf en stuur een berichtje aan mijn moeder.


Als ik een uur later mijn spullen weer in pak ben ik nog steeds moe. Ik sleep mezelf door de steegjes en straten van West Londen en neem hier en daar een foto, maar kan niet zo goed meer genieten van al het moois om me heen. Ik neem een metro naar Oxford Street en wandel vanaf daar naar een supermarkt waar ik soep en bananenbrood koop. Hyde park lacht me groen en vrolijk toe en ik laat me dankbaar in het fris ruikende gras zakken. Rust.


's Avonds baan ik me een weg door Oxford Street en Dean Street tot ik aan kom bij mijn Hostel. Het grenst aan de grote winkelstraat en ik begrijp plots waarom ik zo'n bizar bedrag heb betaald voor één overnachting. Ik speel vier potjes kaarten met twee jongens uit Nieuw Zeeland (en win ze allemaal - ha!), eet mijn soep koud, terwijl ik in mijn pyjama op bed zit en lees mijn boek. Als de deur opengaat schrik ik op. Één van mijn kamergenoten stapt de kamer binnen, hij groet me vaag terwijl hij zijn spullen op het bed onder me uitstort. Het is een kalende man, eind veertig gok ik. Ik slik even. 'Goed,' denk ik bij mezelf. 'Als er iets gebeurt ga ik gewoon heel hard slaan. En gillen.' 

Een half uur later zak ik weg in een hele diepe slaap. Mijn twee andere kamergenoten zijn inmiddels ook in de kamer. Allemaal rond de veertig. Allemaal enigszins apart. Het kan me niet zoveel schelen. Ik... Ben... Zo... Moeeeeeeeeeeeeeee. Met mijn boek nog in mijn handen en mijn telefoon (die ik kapot heb laten vallen en het niet meer doet) onder mijn kussen vertrek ik naar dromenland. Ik droom van rode dubbeldekkers en telefooncellen. Van grote torenklokken en reuzenraden.

Als je heel goed zou kijken, zou je waarschijnlijk kunnen zien dat ik glimlach. Ik lig in een kamer met drie onbekende mannen van middelbare leeftijd. En ik voel me thuis. 



19 comments:

  1. Weer een heel mooi stukje. Geniet zo erg van dit soort posts en het is leuk om te lezen over je avontuurtje in Londen. xxx (ps. de foto's zijn prachtig!!)

    ReplyDelete
  2. Wauw! Wat een mooi stukje heb je weer geschreven! Leuk om te lezen! En die foto's zijn weer prachtig!

    ReplyDelete
  3. Alweer tranen in mn ogen, zo mooi♡ heel veel liefde voor jou, ben blij dat je mooie dingen hebt gezien en herbeleefd xxx

    ReplyDelete
  4. Heel leuk geschreven. De dagen dat je doodmoe je bed in duikt 's avonds, zijn vaak de beste dagen :)

    ReplyDelete
  5. Superleuk om te lezen! Heerlijk dat je nog eens zo goed hebt geslapen, grappig ook van die mannen haha. Ben benieuwd naar meer!

    ReplyDelete
  6. Leuke foto's! Kan niet wachten tot ik weer naar London ga.

    ReplyDelete
  7. Nothing hill is echt zooo mooi, al die gekleurde huisjes enzoo. Aah, luv it!

    ReplyDelete
  8. Ik ben echt helemaal weg van al jouw foto's uit London!

    ReplyDelete
  9. Alweer prachtig geschreven...ik val in de herhaling haha. Ik krijg spontaan weer heimwee naar Londen! Fantastische foto's ook weer, om bij weg te dromen :D

    ReplyDelete
  10. Echt een prachtig artikel. Jij kan ook altijd de juiste woorden vinden! Hele mooie en indrukwekkende foto's. Echt, je bent by far mijn favoriete blogger vanwege je oprechtheid en prachtige schrijfstijl

    ReplyDelete
  11. Wat een heerlijk verslagje om te lezen zeg (en al die foto's - ik wil echt asap naar Londen nu), zo bijzonder om ook te lezen hoe je zoveel mogelijk dezelfde dingen probeert te doen als twee jaar geleden. Echt heel mooi. X

    ReplyDelete
  12. Prachtig geschreven, Laura! Ik geniet echt helemaal mee met jou :)

    ReplyDelete
  13. Jeetjemina, alsof ik even met je mee was. Mega mooi weer Lau, nu wil ik heul snel weer eens naar Londen.

    ReplyDelete
  14. Alsof ik uit een soort droom ontwaak.. Ik was echt even in Londen :') Liefde voor je diaries<3

    ReplyDelete
  15. Oooooh wauw, die foto's, woorden, het is zo prachtig allemaal! (en de stad zelf ook !) Ik geniet!

    ReplyDelete
  16. Oh jee, ik schrok wel een beetje van die mannen :) en oooh wat vind ik het zalig dat je naar Londen bent geweest. En prachtige foto's, zoals altijd!

    ReplyDelete
  17. Ahh, door jouw heerlijke blogstukje wil ik nu terug naar Londen...

    ReplyDelete
  18. wauw, wat heb je alles prachtig mooi verwoord. Wat een bijzondere reis zeg, en wat een prachtige foto's! Ik vind het echt heel tof hoe je allemaal Engelsen (of andere mensen die er over straat liepen) hebt gefotografeerd, gewoon dat straatbeeld en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. een wachtend meisje, straat muzikant en ook die wegfietsende man uit de vorige post, echt heel fijn!

    ReplyDelete

Thanks!