favourites • july

Buiten zweeft de maan boven de donkere contouren van de uitgestorven straat. ’s Nachts zijn zelfs de lelijke rijtjeshuizen van Amsterdam noord mooi. Ik lig in bed met mijn benen omhoog gestrekt, rustend op de vensterbank. Het frisse avondbriesje raakt mijn tenen en doet een koude rilling langs mijn ruggengraat omhoog kruipen. Ik zucht. Door de koptelefoon die ik op heb dreunt de muziek hard, te hard waarschijnlijk, mijn trommelvliezen binnen en eventjes kan ik ademhalen. Weer een maand voorbij, denk ik. De sterren lachen me van bovenaf toe. Ik zie voor me hoe het licht vanuit de eindeloze verte naar de aarde toe reist en besef me dat de sterren die ik zie, misschien al helemaal niet meer bestaan. Dat wat ik nu zie al in het niets is opgegaan. Even grijp ik naar mijn zij, naar mijn 'plakplaatje'. De sterren zijn er altijd, fluister ik zachtjes voor me uit. We zijn maar klein, hier op de aarde. Klein en betekenisloos. Dat klinkt heel deprimerend, maar uiteindelijk is het een enorme geruststelling. Uiteindelijk is het mooi om deel uit te maken van zoiets groots, iets zo onomvatbaars. We zijn allemaal speldenprikjes en de dingen waar we ons zorgen om maken zijn speldenprikjes en de dingen die ons gelukkig maken, die zijn ook speldenprikjes. En over dat laatste, ga ik je vandaag vertellen. Mijn favoriete speldenprikjes van juli. Betekenisloos op een schaal van nul tot universum, maar voor mij belangrijker dan wat dan ook.

---

Matt holubowski -  old man

In de mixtape die ik een paar dagen terug deelde stond Matt (of Matthieu) bovenaan en dat was niet voor niets. Dat zijn nummers gemiddeld slechts 9000 streams hebben op Spotify vind ik bizar want holy moly wat kan deze gozer zingen. En gitaar spelen. En zingen. En sdfghjklkjhgf. Én hij heeft nog een leuk hoofd ook. Zijn laatste singel is overigens ook heel erg de moeite waard.

The curious incident of the dog in the nighttime

Eind juni kocht ik in Trapani heel erg last minute een boek. Ik had niets meer te lezen, vond in een boekwinkeltje zo’n zes Engelse romans en koos voor The Curious Incident of the Dog in the Nighttime. En dat was dus een hele goede beslissing. Het boek gaat over Chris. Chris heeft het sydroom van Asperger en vindt op een morgen de hond van zijn overbuurvrouw in de tuin. Dood. Dat is het begin van een enorm avontuur dat ál zijn grenzen test. Het boek schetst de denkwijze van iemand met Asperger op zo’n ongelofelijk mooie en realistische manier dat het me tot tranen geroerd heeft.  In het vliegtuig. Which was awkward.

laura lucy

Naast haar naam (ha!) is er nog een heleboel meer geweldig aan Laura. Op haar blog deelt ze regelmatig mixtapes, DIY's en andere creatieve uitspattingen die me keer op keer verbazen - zó mooi is alles. Ze illustreert voor Local Wolves, heeft een eigen webshop en maakt foto's die verhalen vertellen, naast dat ze gewoon ongelofelijk mooi zijn. Oh - en nu we het er toch over hebben: níemand krijgt het voor elkaar om een feed samen te stellen die zó perfect is als die van Laura. Dus. 

Én, ze is gewoon heel lief. Dat is ook niet onbelangrijk ;)

Bullet journaling

Ik weet niet precies wanneer ik voor het eerst iets las of zag over bullet journaling, maar ik weet wel dat het me meteen onwijs fascineerde. Waarschijnlijk was het ergens op één van de vele #studyspo tumblr-accounts die ik volg: accounts die eindeloos veel tips delen over leren, plannen en georganiseerd leven. Rustgevend, vind ik. En aan de andere kant ook heel frustreren omdat ik weet dat ik nooit zo georganiseerd zal zijn als die wonderbaarlijke tumblr-personages. MAAR. Dus. Bullet journaling: hier (klik) vind je een video die het concept van een bullet journal uitlegt. In het kort is het een soort agenda, to-do list en notitieboekje in één. Het is een overzichtelijke planner en je kunt er daarnaast álle kanten mee op. Je kunt vanalles bijhouden en projectjes beginnen en daarnaast is de indeling en methode zo duidelijk dat je (met een beetje discipline) al gauw een pro in plannen wordt. Ik ben er zelf HEEL erg enthousiast over. Mijn enige minpuntje is dat ik als perfectionist eindeloos bezig ben met het mooi maken en indelen van de pagina’s en soms zó bang ben dat ik het verpest dat ik uiteindelijk meer bezig ben met to-do lijstjes máken dan het uitvoeren van de taken op het lijstje. Maar oh well. Nothing wrong with a little bit of drawing, right?

PLUS: ik heb een moleskine gekocht omdat mijn vorige bullet journal vol was en ok het kost 17 euro en dat is belachelijk, maar zo'n boekje voelt wel écht fijn aan in je handen. Deze heeft ook stipjes in plaats van lijntjes, dat werkt veel fijner voor bullet journaling. 

Oh - en de opmaak van mijn pagina's is grotendeels geïnspireerd door Kara (Boho Berry), de bullet journal queen. 

Willet-holthuysen museum

Toen ik afgelopen week afsprak met Sjoukje wist ik meteen wat ik wilde doen. Onder het artikeltje over mijn 50 days of summer challenge vertelde iemand me in een reactie over het Willet-Holthuysen Museum: een oud grachtenpand dat nog in originele staat is ingericht en openstaat voor bezichtiging. Ik legde het idee voor aan Sjoukje, die meteen enthousiast reageerde en dus liepen we langs het damrak en het rokin naar de Herengracht en spendeerden we de rest van de middag in een middeleeuws huis. Alsof we in een sprookje terecht waren gekomen, zo voelde het. Sjoukje en ik waren het erover eens dat we best in het pand zouden willen intrekken. Oh – en het diende overigens ook als ideale setting voor wat foto’s.

Geel (?)

En mag ik tot slot even mijn liefde betuigen aan de kleur geel? Ik hou van geel. Geel is great!

---

de foto's van laura zijn (obviously) niet door mij gemaakt

www.lauralucyf.blogspot.com