18

Achttien. Achttien jaar oud. Om vijf voor half tien 's ochtends zal het precies tweehonderdenzestien maanden geleden zijn dat ik geboren werd. Of ik me heel anders voel? Nee. Of het heel erg veel verschil zal maken? Misschien. Ik moet vanaf nu zelf mijn zorgverzekering regelen en betalen. En een aantal andere dingen zullen vanaf nu mijn eigen verantwoordelijkheid zijn. That's pretty much it. Ik zal vanochtend mijn gordijnen openslaan en dezelfde straat zien als altijd. En in de ruit zie ik dan de zelfde weerspiegeling als gisteren. Geen plotselinge rimpels of grijze haren en ook niet die extra tien centimeter waar ik zo stiekem op hoopte. Toch is het een soort mijlpaal, ofzo. 'Volwassen' is de stempel die deze leeftijd met zich meedraagt. Vanaf nu zal mijn leeftijd geen excuus meer zijn voor onverantwoordelijk gedoe (niet dat ik me zo verschrikkelijk onverantwoordelijk gedraag hoor - althans, dat hoop ik). Geen gratis museumbezoekjes meer en de bioscoop wordt duurder: het is gedaan met het plezier (nee grapje, de echte lol begint nu pas, right?). 

Achttien worden is eigenlijk als iedere andere verjaardag: even leuk, daarna heel normaal. Misschien iets specialer dan dertien of zeven, maar uiteindelijk gewoon weer een jaar erbij. Ik koop vanavond een fles wijn bij de supermarkt. Misschien mag ik dan even heel trots mijn ID laten zien, maar waarschijnlijk valt het de kassière niet eens op dat het mijn verjaardag is. Dan steek ik teleurgesteld het pasje weer in mijn portemonnee en is het moment voorbij. 'Goed,' denk ik dan. 'Dat was het. Nu ben ik volwassen. Ofzo.' Daarna haal ik mijn schouders op. Leeftijd is maar een getal, toch?

---

een heeeeele fijne dag voor jullie allemaal. iedere dag is een feestje, dus geniet van vandaag alsof het jouw verjaardag is ;)